Over Age of Sigmar wordt veel geschreven door GW-haters en GW-likers.

Recent publiceerde Law of Game Design een hele genuanceerde blog, die ik niet ga herhalen, maar hij concludeert:

Age of Sigmar seems, at least based on the information available so far, to be directing its attention away from fairness to emphasize fun and the social nature of miniatures games. Balance will be maintained at least in part through social contracts, or just disregarded entirely in the name of awesome. There is much concern that this will make the game unplayable in a tournament setting, to which I say–

So be it. I have many miniatures games that promise fairness, and achieve it to a greater or lesser extent.

I want to add a game that promises fun to my library. One that promises, and delivers, great stories. If Age of Sigmar is that game, sign me up.

Ik ben eigenlijk vooral geïnteresseerd in de marketingstrategie van GW (in het spelsysteem en de periode heb ik nooit interesse gehad).
Ze zetten The Age Of Sigmar in de markt omdat ze na analyse hebben bedacht dat ze zo meer rendement kunnen maken. Een paar conclusies:

• de regels zijn gratis, dus op regels valt weinig meer te verdienen in deze internet-eeuw:
• de nieuwe edities leken er vooral op gericht om nieuwe legers met nieuwe sterke punten te introduceren. In plaats daarvan levert gw nu basisregels die niet veranderd hoeven te worden, gekoppeld aan losse units met war scrolls. Daardoor hoeven ze voortaan alleen maar units en de war scrolls te promoten in plaats van een hele editie. De marketing en productie wordt flexibeler.
• er is iets met de intellectuele eigendom, want alle rassen worden hernoemd
• Het lijkt kleinschaliger van opzet, minder modellen. Kennelijk zijn de marges op kleinere, meer geïndividualiseerde sets met korte doorlooptijd even groot als de marges op de massalegers. Misschien ook zijn zulke setjes goed via internet te verkopen, beter dan complete legers. Dat lijkt op Foundry, met hun dure kleine series, en op x-wing, dat steeds nieuwe sets uitbrengt.
• misschien is de massamarkt verzadigd of is daar te veel concurrentie van historische regelsets
• de regels zijn simpel, wat betekent dat je geen gw-nerds meer in de gw-ketens hoeft in te huren, maar iedereen die intellectueel in staat is om yahtzee te spelen. (Ik zou blondjes in bikini’s inhuren). Door de simpeler regels wordt het spel bovendien toegankelijk voor 10 of 11-jarigen in plaats van 15-plussers, waardoor de afzetmarkt groter wordt.
• het verkoopmodel wordt dat gw met veel bombarie steeds een nieuwe unit introduceert, die flink geplugd wordt in de gw-winkels en de White Dwarf, die dan via de winkel of meestal direct via internet aangeschaft kan worden. De winkels zijn vitrines waar goedkoop jong personeel demospellen met toekomstige kopers speelt.
• Ze moeten wat, omdat de verkoop terugloopt. Maar als de marketing klopt dan wordt dit wel een succes.