In een blog over zijn huidige werk als Games Workshop-boekenschrijver geeft voormalig GW-spelregelontwerper Gavin Thorpe een inkijkje in het ontstaan van Age of Sigmar. Het spel was al in ontwikkeling tijdens de 7e editie van Warhammer Fantasy en had de codenaam Stanley.

Vervolgens raakt hij in discussie met een geërgerde ex-WHFB-speler die laat merken teleurgesteld te zijn. Thorpe verdedigt het spel, het is de eerste editie van vaWHFn nieuwe start, het oude WHFB was aanvankelijk ook flinterdun. Discussie: hier.

De discussie is aanleiding voor een GW-fan om uit te leggen hoezeer GW gelijk had om WHFB bij het oud vuil te zetten. Zie commentaar Tweetlebeetle, hier:

Tweetlebeetle: “The fact is, the stories were never that good. The fluff was a mash of ripped off stories from other fantasy and historical settings. No matter how far back you go, the characters were never very interesting.”….”

People who bemoan the demise of the Old World had long since stopped purchasing kits and books, stopped following it on forums, and stopped discussing it in groups. The newer games had all moved on to skirmish-based play with individuals and special characters defining army lists and play styles, and people were buying into them. (The stories definitely weren’t better in other settings, as Wrath of Kings, and Kings of War found success but have HORRIBLE storylines, for example. Warmachine’s fluff is just downright laughable.)”

Het drietal duwt elkaar in extremen, meer of minder. Thorpe haalt aan dat WHFB gebaseerd was ooit op Warhammer Fantasy Roleplay.

• Thorpe doet of zijn broodheer GW nu ‘moedig’ is en er vanzelf meer ‘diepgang’ komt, maar GW heeft gewoon een platte commerciële beslissing genomen. Diepgang is ook helemaal niet nodig. WO2 wargames hebben dat evenmin, Duitsers zijn per definitie chaotic evil.
• Thorpes opponent Disgruntled Gamer doet of de Old World zo bijzonder was, maar de Fantasy Battle Old World was al veel langer een simpele goed vs slecht superheldenstrip. Dus hoezo disgruntled?
• Tweetlebeetle doet alsof Disgruntled Gamer onterecht nostalgisch is. Maar DG heeft niet helemaal ongelijk met zijn kritiek.

Dus ze overdrijven alledrie. Ze hebben alledrie ook een beetje gelijk. He, wat ben ik weer overdreven genuanceerd vandaag.

(Terzijde: Warhammer Fantasy Roleplay was een prachtspel. AD&D was ouderwets zwart-wit goed tegen kwaad. Disney. Warhammer Fantasy RolePlay was vernieuwend, omdat het in plaats van middeleeuws meer renaissance-achtig was met grappige stereotypen, mafiosi, duellisten, Duitsers in plaats van Arthurridders, naamgrapjes..Het was ook subtieler, met Ctulhu-achtige complotten. De Enemy Within campagne zit echt leuk in elkaar.

Dat oorspronkelijke idee is verlaten in WHFB. WHFB komt op mij over als een op hardrock geïnspireerde simpele goed-tegen-kwaad strijd met massa’s figuren in steeds nieuwe edities waarmee verkoopcijfers gestimuleerd moesten worden. Daarmee is fantasy opnieuw terug naaar Disney. Dat was dus eigenlijk al langer zo, maar door het wegdoen van de Old World-mythos is dat pijnlijk zichtbaar.)