Bij een van de dingen die Games Workshop twintig jaar geleden bij het oud vuil zette zat het fantastische, geweldige, prachtige, schitterende Warhammer Fantasy Roleplay. Bij Sigmar – wat heb ik daar geweldige rollenspelavonden mee gehad! Mijn held was de lepe, leipe, luizige Gregor Fallstaff, die zijn medespelers en de spelleider tot gekmakens toe verveelde met zijn fake Italiaanse accent, zijn foute Austin Powers-grappen over vrouwen en zijn voortdurende omkoopbaarheid waardoor hij van de ene rel in de ander viel. Maar dankzij zijn vlotte babbel, kenmerk van de charlatan, liep het toch weer goed af. Jongens waren we, maar aardige jongens, en Fallstaff was een nuttige schakel in een groep die verder bestond uit een depressieve zwaardvechter, een iets te principiële natuurpriester en een jager met een geheimzinnig verleden.

Fallstaff was doortrapt, maar dat paste, want heel WFRP was mooi doortrapt. Alles was dubbelspel. De edelman in The Empire kon duivelsaanbidder zijn, de koopman had een dubbele agenda en de schijnbaar vrome priester werd gechanteerd door de bordeelhouder met de demonette in de kelder. Het was fantasy-rollenspel voor volwassenen, en dat was een verademing na de Donald Duck-achtige tegenstellingen tussen goed en kwaad in AD&D. De regels zaten goed in elkaar: niet te veel tabellen, innovatief, flexibel, je kon gemakkelijk overstappen van beroep als je was uitgekeken op je character class. Net zoals in Cthulhu kon je allerlei kanten op in een zwarte, donkere wereld, terwijl het ondertussen iets vergevingsgezinder was dan Cthulhu: in Cthulhu wordt je personage al snel geestelijk gestoord of gedood door ‘the other side’, terwijl je er in WFRP langer mee weg kunt komen. De drie boeken van de ‘Enemy Within’ Campaign zaten goed in elkaar. Tof spel.

Het was jammer dat het stopte, al had de neergang al eerder toegeslagen. Latere scenario’s waren veel slechter, het werd langdradig en simpel zwart-wit dungeoncrawlen, The Empire verglaasde ondertussen tot bordkartonnen decor voor Warhammer Fantasy Battles. De derde editie WFRP ging in licentie bij Fantasy Flight dat er een soort Warhammer Heroquest / Warhammer Dicemasters van maakte.

Tegen die tijd was ik het al lang vergeten. Onze groep was trouwens uit elkaar gevallen, zoals dat gaat. Boven staat het boek nog in mijn kast, en soms blader ik er nog eens in, met weemoed. Alles gaat voorbij.

Maar het is terug! Games Workshop en Fantasy Flight Games zijn tegenwoordig concurrenten en GW heeft besloten de roleplay-markt niet door FFG af te laten pakken. Subcontractor Cubicle kondigde op 30 november de vierde editie aan van deze klassieker, een core rulebook en een doos met startersset. Hoopgevend was de volgende tekst van de uitgever:

The initial plan was to make some small updates to the awesome second edition, and that would mean we would be able to release the game in 2017. We’re all huge fans of the first and second editions of WFRP, and we wanted to take the game back to those roots.

Er komen toch nog iets meer aanpassingen (huh? was dat nodig?) dus daarom wordt het de zomer van 2018. De uitgever belooft de terugkeer van “a multi-part campaign favourite from first edition”, dat kan niet anders dan de Enemy Within Campaign zijn.

Overigens is er al een tijd een non-profit gratis auteursrechtelijk toegestane fankopie van WFRP, Zweihänder, recensie hier, waardoor het spel op dezelfde manier levend is gehouden als Blood Bowl en 9th Age. 

As featured on Forbes.com, ranked #3 in the Platinum Seller’s list on DriveThruRPG and having raised a combined $90K to-date on Kickstarter & CrowdOx, ZWEIHÄNDER Grim & Perilous RPG is a bloodier, grimmer and grittier version of classic tabletop role-playing games you may already familiar with. The community calls this style of gaming the 

pathetic aesthetic, but we simply call it grim & perilous gaming. (…) an OSR, retro-clone spiritual successor to Warhammer Fantasy Roleplay first and second editions, an unrepentant heartbreaker released under Creative Commons License Share-Alike. It is a fantasy tabletop role-playing game, one where adventurers will:

Live in a gritty, ‘realistic’ fantasy world
Make morally grey decisions & enact vicious reprisals
Uncover insidious plots & political intrigue

Zo dus.

Ik heb inmiddels andere hobbies, een gezin, twee kinderen, mijn eerste liefde wargaming heeft mijn tweede, het rollenspel, verdrongen, ik heb geen groep meer, de jongens die we waren zijn mannen geworden en ik weet niet of ik het nog zou kunnen, tot diep in de nacht dobbelen en slappe grappen te maken met depressieve zwaardvechters. Maar sinds vandaag praat ik tot gekmakens toe nep-Italiaans met mijn twee kinderen, en ze snappen er geen barst van.

Jij wel?